Έχω ήδη πατήσει τα 35 κι ακόμα δεν έχω καταφέρει να προσαρμοστώ με ό,τι παπαριά συμβαίνει γύρω μου.
Σε αυτό το μπουρδέλο (που ποτέ δεν θα αποκτήσουμε το αξίωμα της τσατσάς) κυοφορείται η μαλακία ως ιδεώδες.
Μας σερβίρουν ό,τι διαστροφή γεννάει το κεφάλι τους, κάτι τύποι ανίκανοι να ονειρευτούν, κι εμείς κοιτάζουμε σκυμμένοι το πιάτο μας μασώντας.
Μας πηδάνε ,άνευ λιπαντικού, κι εμάς μας απασχολεί αν η Τζούλια το είχε "γουλί" ή αν η Ντούβλη είχε κυτταρίτιδα στο δεξί κωλομέρι
(είχε και στα δύο μιας και το έφερε η κουβέντα).
Τα πολιτικοοικονομικά φοριούνται πολύ οπότε τα αποφεύγω...να δω τηλεόραση;
Και πες πως κάνω ένα ζάπινγκ...τί να δώ ;
Την εξαθλίωση του Κράτους προσωποποιημένη σε κανάλι ή τίποτα ιδιωτικό;
Σα να λέμε τα κλόπι-ράϊτ του Χριστόφορου και του κάθε μουνιέκα που νομίζει πως κάνει τέχνη;
οκ, τέχνη είναι και να τις αμολάς σε επίσημο τραπέζι βήχοντας και να μη σε παίρνει πρέφα ο διπλανός σου.
να δώ ειδήσεις τότε;
και δεν πάω καλύτερα σε μια τοπική κομματική οργάνωση της επιλογής μου, να μου πουν αυτά που θέλω να ακούσω με καφέ και κανένα κέρασμα;
καλά δεν το συζητάω πως τις μεταγλωττισμένες σειρές στυλ "Μουνίτας" και "Κωλίνας" εκ Λατινικής Αμερικής δεν τις μπορώ....με αγριεύουν.
Μου θυμίζουν μια σειρά που έβλεπα ,θέλοντας και μη, όταν ήμουν πιτσιρίκι με ένα άλογο που κάτι μάσαγε και μιλούσε... μου φαινόταν τόσο απόκοσμο, όσο κι ο Χαρδαβέλλας στη σπηλιά του Νταβέλη με ζαρτιέρες.
(Χριστόφορε...έριξα τρελή ιδέα για σενάριο)
να δω τότε τίποτα Life-style εκπομπές ή γενικών γνώσεων περί μουσικής και εγχωρίων star;
Προσπάθησα...θα την πω την αμαρτία μου...αλλά άκρη δεν έβγαλα.
Πούπουλα, πισίνες ή βίλες για φόντο, καμιά δεκαριά αγόρια
(που ακόμα οι πατεράδες τους κλαίνε τα χιλιάρικα που ρίξανε στο μαιευτήριο όταν άκουσαν "γιός"),
ένα τσιμπλιάρη μαλακάκο που μιλάει χαϊδεμένα κι οργανώνει κάτι βραβεία με νικητή πάντα (στανταράκι) τον Ρουβά και τον Χατζηγιάννη...
....τί άλλο....
α! ναι,
μια γιαγιά ,που σιγουράντζα παστώνεται στα αβοκάντα κάθε βράδυ,
για να τσιτώσει ό,τι ξέφυγε από τα μερεμέτια του πλαστικού της και συνεντευξιάζεται ηδονικά με τους παγκοσμίου βεληνεκούς εγχώριους μας stars
κι άλλη μία γιαγιά που έχει πασαλείψει την κάμερα με βαζελίνη για να πετύχει την οφθαλμαπάτη του ονειρικού, μπας και δε φανούν οι ατέλειες που τις άφησε ο πλαστικός της πρώτης γιαγιάς.
Και πες πως σβήνω την τηλεόραση...που να πάω;
Να βγω με το αμάξι τσάρκα στη σκατούπολη;
Θα οδηγήσω λοιπόν μέσα σε πήχτρα δρόμους, με τον κάθε κάγκουρα να κορνάρει κάθε φορά που υπάρχει υποψία πράσινου φαναριού,
θα μου σπάσουν τα νεύρα σε κάθε στάση διάφοροι που πουλάνε απο μυξομάντηλα μέχρι καλάμια ψαρέματος και δονητές με LED...κι όταν φτάσω θα πρέπει να βρω που στο διάολο θα παρκάρω το αμάξι.
για να κάνω τί; να πιώ καφέ;
πώς να τον πιώ ρε παπάρα νομοθέτη χωρίς τσιγάρο;
τί; έτσι κάνουν όλοι στην Ευρώπη;
ναι ρε μαλάκα στην Ευρώπη μπορεί κι αυτούς να τους πηδάνε αλλά δεν αποκτούν τα ψυχολογικά προβλήματα που αποκτώ εγώ από τα γεννοφάσκια μου!
...γιατί πως να το κάνουμε ...το normal Ευρωπαϊκό πήδημα περιλαμβάνει σαν δωράκι κι ένα ανθρώπινο σχολείο,μια αρτιότερη νοσοκομειακή μέριμνα, έναν αξιοπρεπή μισθό....
πως να το πω αλλιώς...
Εγώ θα κόψω το κάπνισμα όταν Εσύ αποφασίσεις να με πηδάς σαν Σουηδό.
ώρα δια βραδινή κατάκλισην...
για να ξυπνήσω Δευτέρα πρωϊ, να ξυριστώ, να ευπρεπιστώ και να κολυμπήσω μαζί με τα υπόλοιπα ψαράκια στη γυάλα της μιζέριας και του δήθεν.
Υ.Γ. Κάθε Κυριακή , ως Κακός Λύκος, ασχημονώ με την Κοκκινοσκουφίτσα
(ή τη γιαγιά, εξαρτάται τα κέφια)
Αναρτήσεις
