Επιστροφή του Κακού Λύκου

Και σε ρωτάω... έξι χρόνια είναι πολλά;
Εξαρτάται θα μου πεις.
Έχεις δίκιο θα σου πω.

Αλλιώς περνάνε τα έξι χρόνια αν ζεις σε μια βίλα με τη Μόνικα Μπελούτσι,
κι αλλιώς αν ζεις σε ένα κελί με τρεις τριχωτούς στις φυλακές Δομοκού.

Όπως και να έχει, τα πράματα ζόρισαν και χρειάζομαι ψυχοθεραπεία.
Ο Κακός Λύκος βρυχάται ξανά στο δάσος.

Τρέμε πουτάνα Κοκκινοσκουφίτσα !

Καλώς σας βρήκα

Δυσκοίλιοι καιροί

Έχω ήδη πατήσει τα 35 κι ακόμα δεν έχω καταφέρει να προσαρμοστώ με ό,τι παπαριά συμβαίνει γύρω μου. 
Σε αυτό το μπουρδέλο (που ποτέ δεν θα αποκτήσουμε το αξίωμα της τσατσάς) κυοφορείται η μαλακία ως ιδεώδες.


Μας σερβίρουν ό,τι διαστροφή γεννάει το κεφάλι τους, κάτι τύποι ανίκανοι να ονειρευτούν, κι εμείς κοιτάζουμε σκυμμένοι το πιάτο μας μασώντας.


 Μας πηδάνε ,άνευ λιπαντικού, κι εμάς μας απασχολεί αν η Τζούλια το είχε "γουλί" ή αν η Ντούβλη είχε κυτταρίτιδα στο δεξί κωλομέρι 
(είχε και στα δύο μιας και το έφερε η κουβέντα).

Τα πολιτικοοικονομικά φοριούνται πολύ οπότε τα αποφεύγω...να δω τηλεόραση;

Και πες πως κάνω ένα ζάπινγκ...τί να δώ ; 
Την εξαθλίωση του Κράτους προσωποποιημένη σε κανάλι ή τίποτα ιδιωτικό;

Σα να λέμε τα κλόπι-ράϊτ του Χριστόφορου και του κάθε μουνιέκα που νομίζει πως κάνει τέχνη;

οκ, τέχνη είναι και να τις αμολάς σε επίσημο τραπέζι βήχοντας και να μη σε παίρνει πρέφα ο διπλανός σου.

να δώ ειδήσεις τότε; 
και δεν πάω καλύτερα σε μια τοπική κομματική οργάνωση της επιλογής μου, να μου πουν αυτά που θέλω να ακούσω με καφέ και κανένα κέρασμα;

καλά δεν το συζητάω πως τις μεταγλωττισμένες σειρές στυλ "Μουνίτας" και "Κωλίνας" εκ Λατινικής Αμερικής δεν τις μπορώ....με αγριεύουν. 
Μου θυμίζουν μια σειρά που έβλεπα ,θέλοντας και μη, όταν ήμουν πιτσιρίκι με ένα άλογο που κάτι μάσαγε και μιλούσε... μου φαινόταν τόσο απόκοσμο, όσο κι ο Χαρδαβέλλας στη σπηλιά του Νταβέλη με ζαρτιέρες.
(Χριστόφορε...έριξα τρελή ιδέα για σενάριο)

να δω τότε τίποτα Life-style εκπομπές ή γενικών γνώσεων περί μουσικής και εγχωρίων star;

Προσπάθησα...θα την πω την αμαρτία μου...αλλά άκρη δεν έβγαλα.

Πούπουλα, πισίνες ή βίλες για φόντο, καμιά δεκαριά αγόρια 
(που ακόμα οι πατεράδες τους κλαίνε τα χιλιάρικα που ρίξανε στο μαιευτήριο όταν άκουσαν "γιός"), 
ένα τσιμπλιάρη μαλακάκο που μιλάει χαϊδεμένα κι οργανώνει κάτι βραβεία με νικητή πάντα (στανταράκι) τον Ρουβά και τον Χατζηγιάννη...
....τί άλλο.... 
α! ναι, 
μια γιαγιά ,που σιγουράντζα παστώνεται στα αβοκάντα κάθε βράδυ,
για να τσιτώσει ό,τι ξέφυγε από τα μερεμέτια του πλαστικού της και συνεντευξιάζεται ηδονικά με τους παγκοσμίου βεληνεκούς εγχώριους μας stars 
κι άλλη μία γιαγιά που έχει πασαλείψει την κάμερα με βαζελίνη για να πετύχει την οφθαλμαπάτη του ονειρικού, μπας και δε φανούν οι ατέλειες που τις άφησε ο πλαστικός της πρώτης γιαγιάς.

Και πες πως σβήνω την τηλεόραση...που να πάω;
Να βγω με το αμάξι τσάρκα στη σκατούπολη;

Θα οδηγήσω λοιπόν μέσα σε πήχτρα δρόμους, με τον κάθε κάγκουρα να κορνάρει κάθε φορά που υπάρχει υποψία πράσινου φαναριού, 
θα μου σπάσουν τα νεύρα σε κάθε στάση διάφοροι που πουλάνε απο μυξομάντηλα μέχρι καλάμια ψαρέματος και δονητές με LED...κι όταν φτάσω θα πρέπει να βρω που στο διάολο θα παρκάρω το αμάξι.

για να κάνω τί; να πιώ καφέ; 
πώς να τον πιώ ρε παπάρα νομοθέτη χωρίς τσιγάρο;
τί; έτσι κάνουν όλοι στην Ευρώπη;

ναι ρε μαλάκα στην Ευρώπη μπορεί κι αυτούς να τους πηδάνε αλλά δεν αποκτούν τα ψυχολογικά προβλήματα που αποκτώ εγώ από τα γεννοφάσκια μου!
...γιατί πως να το κάνουμε ...το normal Ευρωπαϊκό πήδημα περιλαμβάνει σαν δωράκι κι ένα ανθρώπινο σχολείο,μια αρτιότερη νοσοκομειακή μέριμνα, έναν αξιοπρεπή μισθό....
πως να το πω αλλιώς...

Εγώ θα κόψω το κάπνισμα όταν Εσύ αποφασίσεις να με πηδάς σαν Σουηδό. 

   ...η ώρα πέρασε, έκανα την ψυχανάλυση μου.
ώρα δια βραδινή κατάκλισην...
για να ξυπνήσω Δευτέρα πρωϊ, να ξυριστώ, να ευπρεπιστώ και να κολυμπήσω μαζί με τα υπόλοιπα ψαράκια στη γυάλα της μιζέριας και του δήθεν.

Υ.Γ. Κάθε Κυριακή , ως Κακός Λύκος, ασχημονώ με την Κοκκινοσκουφίτσα 
(ή τη γιαγιά, εξαρτάται τα κέφια)





 

χωρίς λόγια

Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού

" Το φρέσκο πράμα δε βρωμάει "

Ο Τσελεμεντές της Οικονομικής Κρίσης

Γρήγορο σνακ, απλό, παραδοσιακό, οικονομικό....

με μιά υποψία οικολογικής συνείδησης !

Υ.Γ. Γίνεται και σε πιρέξ

καταχώρηση ημερολογίου

αγαπητό μου ημερολόγιο,

σε δύο ημέρες είναι η επέτειος της 17ης Νοέμβρη.
Θυμάσαι που πέρσι σου είχα γράψει οτι θα κατέβαινα στην πορεία ;
Τελικά δεν κατέβηκα γιατί φοβήθηκα, όμως δεν στο έγραψα γιατί ντράπηκα.

Φοβήθηκα πως θα με έπιαναν τα Κόκκινα, τα Πράσινα και τα Μπλέ μπουλούκια και θα με ρωτούσαν με πιό απ' όλα επιλέγω να συμπορευθώ ...
Φοβήθηκα τους μαύρους ίσκιους με τα κράνη και τις κουκούλες που τους αρέσει να μυρίζουν αίμα και τρόμο...

Όμως κατέβηκα στα Προπύλαια με δυό γεράνια στο χέρι κι ένα γαρύφαλλο τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο....για να τα αφήσω, να γονατίσω, να πω δυό λόγια από καρδιάς ψιθυριστά και να φύγω εν ειρήνη ...

Μα όπως περίμενα τη σειρά μου άρχισαν να με σπρώχνουν τηλεοπτικά συνεργεία και μαυροντυμένοι παρατρεχάμενοι για να περάσει ο κάθε λογής "Εθνοσωτήρας".

Όλοι τους με εκείνα τα μελαγχολικά μαύρα κουστούμια, τα μαύρα γυαλιά, το θολό βλέμμα, τις γεμάτες κοιλιές, τις άδειες καρδιές και τις καρμπόν γυάλινες δηλώσεις....
Πώς μπορούν και καταφέρνουν να ξεματώνουν τα λόγια από ζωή και συναίσθημα; Πώς καταφέρνουν οι λέξεις τους να μοιάζουν ξερές και στέρφες;

Τέλος πάντων, άρχισε να ανακατεύεται το στομάχι μου, κι έτσι τράπηκα σε φυγή... πήγα στα κάγκελα στο πλάϊ κι εκεί ακούμπησα τα λουλούδια.

Το απόγευμα με έπιασε το παράπονο, έκλεισα την τηλεόραση .....

....για ένα ολόκληρο απόγευμα ο εγκέφαλος όλης της οικογένειας σταμάτησε να αναπνέει την αποστειρωμένη χυδαία γελοιότητα του X-Factor, του Ζαμανφου, του Love Bites και του μοναχικού αγρότη......

εκείνο το απόγευμα το μυαλό κι η καρδιά μας μέθυσε με Θεοδωράκη, Λοΐζο, Ξυλούρη, Παπακωνσταντίνου κλπ

και το βράδυ τόλμησα να πω στη μικρή μου κόρη μια ιστορία, άσχετα αν την κατάλαβε ή όχι...

Μια ιστορία για έναν τρομαγμένο λαό που άφηνε για χρόνια τους γύπες και τους κόνδορες να του ξεσκίζουν τις σάρκες, να τον κακοποιούν και να του τάζουν ... να τον εμπαίζουν και να τον εξορίζουν σε ξερά νησιά για να τα ποτίσει αίμα και δάκρυ...
για ένα λαό που τον έχωναν σε υπόγεια βρωμερά για να τον κάνουν να ομολογήσει υποταγή......
κι εκείνος ο λαός είχε σκύψει το κεφάλι, είχε προσαρμοστεί και κάποιοι είχαν βολευτεί κι όλας.

Κι ήταν και κάποιοι λίγοι που πάλευαν, τραγουδούσαν, με όπλο τα λόγια και τη λογική....αρνήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι και έφτυσαν τους πάντες στη μούρη επιδεικτικά .
Ύστερα λούστηκαν με τη φωτιά και το ατσάλι και γίνανε Φως για όλους...και το φως αυτό έσπασε τις αλυσίδες κι έδιωξε τα όρνια από τις σάρκες μας...

Ήταν λίγοι εκείνοι που σηκώσαν τις γροθιές και τ' ανάστημά τους ...μα μετά ξαναμετρήθηκαν και βγήκαν γύρω στα 10.000.000

και κάποιοι που κουλουριασμένοι και κρυμμένοι περίμεναν να σταματήσει ο σαματάς....πριν ακόμα στεγνώσει το αίμα στα κάγκελα... θρασύτατα ζητούσαν δάφνες ηρώων κι ανταλλάγματα για τις θυσίες τους...
τώρα φορούν ακριβά κουστούμια, ζουν σε βίλες και τους προστατεύουν με πολυβόλα...

Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Φέτος δεν θα σου τάξω τίποτε, μοναχά θα κάτσω το απόγευμα με ένα ποτήρι τσικουδιά, από την Πατρίδα , στο μπαλκόνι....
να κάνω τη δικιά μου σπονδή για εκείνους που πάλεψαν με τις σκιές και συνέχισαν να ζουν στις σκιές δίχως να ζητούν ανταλλάγματα και χειροκροτήματα...
....
τί ειρωνία !
πάλεψαν με τις σκιές για περισσότερο φως.....και κοίτα μας τώρα....!

ψάχνουμε για λίγο από δαύτο σε αντανακλάσεις του πάνω σε βαλτόνερα.

Αχ, ρε κυρ Αντώνη πόσο όμορφα το είχες γράψει!

" Ζητείται Ελπίς "

Η Μοναδική Ελπίδα του Γιώργου (και δική μας)

Ξεκινάτε τις προσευχές και τις αγρύπνιες γιατί "τον ήπιαμε" !
-- Άγιος Σαμοΐλης ο Ελπιδοφόρος --