ήταν σκοτάδι...πηχτό σκοτάδι που το έκοβες με το μαχαίρι.
Ντύθηκε βιαστικά, ετοίμασε μια βαλίτσα με λίγα κι αναγκαία,
άρπαξε τ' άρματα και φίλησε τη γυναίκα και τα παιδιά του ενώ κοιμούνταν.
Έκανε κρύο...πισωπάτησε για λίγο και σκέφτηκε...
"Δε μας χέζεις που θα πάρω τα βουνά με τέτοιο ψόφο!"
Τώρα, με την κωδική ονομασία καπετάν-Φαντομάς
πίνει κοκτέϊλ ανανά στο κρησφύγετο του στην Ουρουγουάη....
...και καταστρώνει σχέδια με τα πρωτοπαλίκαρά του για το πως θα αντικρίσει ξανά
τον ελεύθερο Αττικό ουρανό.
απόσπασμα από το μπεστ-σέλερ : "Η τσάντα που ξερνούσε μάρκα"
Αναρτήσεις
καλοοοοό..!
ΑπάντησηΔιαγραφή@B.Bimbo : Σας ευχαριστούμε δια τα καλά σας λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκ της Κομαντατούρ του μπλογκ.
απαιχτο.....
ΑπάντησηΔιαγραφήισα που φανταζομουν και πως θα το ελεγε γερμανικα αυτο το χεσε μας:Ρ
καλο βραδυ :))))
@korinoskilo : εννοείς το κλάϊν μάϊν ?
ΑπάντησηΔιαγραφήδυστυχώς δεν γνωρίζω τα γερμανικά και γι' αυτό το λόγο τα δικά μου παιδιά δεν θα έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς εκατομμυρίων.
...και μου το 'λεγε η μάνα μου
-μάθε γερμανικά να προκόψεις
-όχι μπαλέτο θέλω και γαλλικά
...λέμε τώρα...
γαλλικά δεν ξέρω καλά.
"Δε μας χέζεις που θα πάρω τα βουνά με τέτοιο ψόφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτο ... ειναι χοντροιδεστατο οταν το λες στα γερμανικα !!!
λολ
εσυ παλι ντελικατες γλωσσες πηγες να μαθεις:ρρρρρ
Σε παρακαλω πολυ στειλε μου ολοκληρο το βιβλιο Εχω περιεργεια να μαθω ποτε θα επιστρεψει η τσαντα που ξερνουσε μαρκα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@korinoskilo : έχεις δίκιο...πιό ποιητικό ακούγεται το "δε μας χέζεις" στα ελληνικά..
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε τώρα να λες
"βερπούχτεν ιχ ντερ γλουφτεν"..
δεν το χαίρεσαι το χέσιμο !
όσο για τα γαλλικά...τί να κάνουμε μαμαζέλ..
είμαστε ντελικάτα αγοράκια εμείς, αλλά με βρωμόστομα....
@alterego : Βεβαίως..θα στο στείλω με κούριερ.
όσο για την τσάντα, θα επιστρέψει...τα μάρκα δεν τα κόβω να επιστρέφουν όμως !
Έχει μια βάση το σκεπτικό του ήρωα, δεν μπορείς να πείς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Hellenic : Ήρωας; Ποιητική αδεία τον αποκαλούμε ήρωα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μίζες, οι συναλλαγές στα σκοτεινά κι οι Ελβετικοί λογαριασμοί δεν τον κάνουν ήρωα αλλά λαμόγιο.... με όλες τις συμπεριφορές που γεννά ετούτη η ιδιότητα.
Ξέρεις ποιός είναι ο ήρωας σ' αυτή την ιστορία;
Ο κακομοίρης που ξύπνησε την ίδια ακριβώς ώρα σε ένα κωλόσπιτο 30 τετραγωνικών,
για να πιάσει χαράματα δουλειά για ένα ξεροκόμματο...
ο ήρωας αυτός θα δούλευε μέχρι το βράδυ με απλήρωτες υπερωρίες για να μη χάσει τη δουλειά του...
την ώρα που το λαμόγιο θα ήταν πάνω από τον Ατλαντικό, εκείνος θα επέστρεφε σπίτι για να αντικρύσει τα παιδιά του να κοιμούνται.
Hellenic αδερφέ μου, κατάλαβα πώς εννοούσες τη λέξη ήρωας...
απλά σιχάθηκα να βλέπω γύρω μου χιλιάδες αξιοπρεπείς ήρωες, και μια χούφτα αναξιοπρεπή λαμόγια να τους πίνουν το αίμα.