Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

η πανδημία

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας,

ο νέος ιός της γρίπης τύπου Α, έχει ήδη εξαπλωθεί σε 64 χώρες,

έχει προκαλέσει 19.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα
και 117 θανάτους.



Είναι δε ζήτημα χρόνου να ανεβάσει το επίπεδο κινδύνου
από φάση "5", σε φάση "6"

και να επανακαθοριστει πλέον ο ιός
ως "πανδημία".


κι εγώ έχω ήδη αρχίσει να βλέπω αυτή τη διαολεμένη γρίπη με φόβο...
όχι επειδή φοβάμαι τα μικρόβια
ή την πιθανότητα να με ξαποστείλει μιά γρίπη..

Τρέμω γιατί φοβάμαι τους ανθρώπους ...

να σου πω μιά ιστορία που ίσως να μην έχεις ακούσει;


"...δεν αντέχω τους λεπρούς, φοβάμαι να τους δω.
Και μόνο ν' αφουγκραστώ από μακριά τα κουδουνάκια που φορούν
, για να τ' ακούν και ν' αλαργαίνουν οι διαβάτες ,
λιποθυμώ. "
απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Καζαντζάκη "ο Φτωχούλης του Θεού"

Σπιναλόγκα...
ένα νησάκι στον κόλπο της Ελούντας που πριν 15ο χρόνια μετατράπηκε ,
από παλιό Ενετικό κάστρο σε ένα διεθνές κολαστήριο ανθρώπινων ψυχών.
Εκεί λοιπόν, σχεδόν καθημερινά, καΐκια μετέφεραν ανθρώπους που έπασχαν
από λέπρα..τους παρατούσαν εκεί και τους άφηναν να μετρούν τις πληγές τους
μέχρι να πεθάνουν.

Δια νόμου τους κρεμούσαν κουδούνια, έτσι ώστε όταν τριγυρνούσαν ως επαίτες στις πόλεις
να ακούγονται ,
κι οι "υγιείς" να κλείνουν τα μπαντζούρια και να φράζουν τις μύτες και τα μάτια τους.
Παραμορφωμένοι άνθρωποι, κινούμενοι ίσκιοι γεμάτοι πληγές κι ανάγκες...
άτυχοι μελλοθάνατοι που έκρυβαν με μάσκες και λερωμένους επιδέσμους τις ανοιχτές τους σάρκες.

Σε σοκάρουν τα λόγια μου;
να συνεχίσω;

Μέχρι να βρεθεί το γιατρικό λοιπόν...η κοινωνία των "υγειών",
στρίμωξε σε άθλιους οικισμούς-καραντίνες έξω από τις πόλεις και
σε νησιά νεκροταφεία
όσους έπασχαν από την αρρώστια της λέπρας.

Την πραγματική αγάπη προς τον συνάνθρωπο, την επέδειξαν οι λίγοι κι οι τολμηροί.
Οι υπόλοιποι άλλαζαν πορεία σαν άκουγαν τα περίφημα κουδουνάκια ή το πνιχτό κλάμα κάποιου που ψυχομαχεί.

Πριν 60 χρόνια βρέθηκε το φάρμακο...κάποιοι πρόλαβαν κι ανάρρωσαν...άλλοι όχι.
Τους λεπρούς τους μετονόμασαν σε "Χανσενικούς" (ασθένεια Hansen)
κι η Σπιναλόγκα δεν είναι πλέον ένα διεθνές λεπροκομείο.

Τώρα θα μου πεις γιατί σου λέω αυτή την ιστορία...
τί σχέση μπορεί να έχει με τη γρίπη αφού πλέον ζούμε σε άλλες εποχές...

Οι εποχές αλλάζουν,
οι άνθρωποι όμως παραμένουν
το ίδιο εύθραυστοι,
το ίδιο βάναυσοι
και σε μερικές περιπτώσεις το ίδιο απάνθρωποι.

κι αυτό είναι που φοβάμαι σε αυτή την ιστορία....

φοβάμαι
να μην ακούσω σύγχρονα "κουδούνια"
να μην αντικρίσω σύγχρονες αποστειρωμένες "Σπιναλόγκες"
να μην μου επιβάλλουν να κρύψω το χαμόγελό μου πίσω από χειρουργικές μάσκες
να μην φορέσουν στο ανθρώπινο χάδι χειρουργικά γάντια

μα πιό πολύ απ' όλα φοβάμαι για τα παιδιά μου...
που μπορεί να κάνουν το φόβο (για τον συνάνθρωπό τους) βίωμα.

5 σχόλια:

  1. κουδουνια μπορει να μην κρεμαμε ... αλλα τα κρεμαμε αλλιως .... το ιδιο απανθρωποι υπαρχουν και σημερα :/


    την καλημερα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ετσι ειναι λυκε, αυτος ο κινδυνος ειναι ο μεγαλυτερος σ αυτην την υποθεση. Να σου θυμισω και το εξαιρετκο μυθιστορημα του Αλμπερ Καμυ η "Πανουκλα
    Την Καλησπερα μου και καλο τριημερο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @korinoskilo : συμφωνώ απόλυτα με την παρατήρησή σου.

    @kassiani : όντως απίθανο βιβλίο.
    ...κι αν κατάλαβες από το πόσο άργησα να σου απαντήσω, το τριήμερο το "τέντωσα" λίιιγο παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Βρομιστεράκι: σε ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μίλησε στον Λύκο