Η πατρίδα που ζω είναι μια αγέρωχη γεροντοκόρη με κότσο στα μαλλιά κι αξύριστα πόδια, που προσπαθεί να κρύψει τη μυρωδιά του ιδρώτα της με φτηνές κολόνιες...
κάτω από την γερασμένη και ρυτιδιασμένη της επιδερμίδα σήμερα, μικρά σκουλήκια έρποντας ακουμπάνε το ένα το άλλο συνωμοτικά κι εύχονται μεταξύ τους "χρόνια πολλά" υπομειδιώντας χαιρέκακα.
τελικά το σχέδιο πέτυχε, η γεροντοκόρη παρέμεινε στο ράφι για να την χαρούν τα σκουλήκια
τελικά το σχέδιο πέτυχε, τα τανκς όντως έκαναν μεγάλη φασαρία....ευτυχώς βρέθηκαν νέοι τρόποι.
Χρόνια Πολλά λοιπόν μικρά μας σκουλήκια..
από κάποιον που ονειρεύεται να σμίξει πριν πεθάνει με μια όμορφη και χαμογελαστή πατρίδα.
κάτω από την γερασμένη και ρυτιδιασμένη της επιδερμίδα σήμερα, μικρά σκουλήκια έρποντας ακουμπάνε το ένα το άλλο συνωμοτικά κι εύχονται μεταξύ τους "χρόνια πολλά" υπομειδιώντας χαιρέκακα.
τελικά το σχέδιο πέτυχε, η γεροντοκόρη παρέμεινε στο ράφι για να την χαρούν τα σκουλήκια
τελικά το σχέδιο πέτυχε, τα τανκς όντως έκαναν μεγάλη φασαρία....ευτυχώς βρέθηκαν νέοι τρόποι.
Χρόνια Πολλά λοιπόν μικρά μας σκουλήκια..
από κάποιον που ονειρεύεται να σμίξει πριν πεθάνει με μια όμορφη και χαμογελαστή πατρίδα.
Αναρτήσεις
μην σκας τα σκουλικια ερπονται στο χωμα γι αυτο δεν προκειται ποτε να κανουν κατι.στο χερι μας η μαλλον στο ποδι μας ειναι να τα δωσουμε μια και να τα λιωσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είσαι καλά fotini...
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν βρίσκω τη δύναμη πατάω κανένα στη ζούλα...απλά είναι πολλά..